Beton towarowy
Oferujemy beton towarowy wszystkich klas wraz z transportem i rozładunkiem.
Klasa betonu
Ważną cechą betonu jest jego wytrzymałość na ściskanie. Gwarantowaną
wartość wytrzymałości określa klasa betonu. Wraz z wejściem do Unii
Europejskiej i dostosowywaniem polskich przepisów do unijnych, została
wprowadzona nowa norma (PN-EN 206-1) określająca wytrzymałość betonów zwykłych i ciężkich symbolem C../.. (np. C20/25 oznacza beton o
minimalnej wytrzymałości oznaczonej na próbkach walcowych wynoszącej 20 MPa i minimalnej wartości wytrzymałości charakterystycznej (wytrzymałość charakterystyczna to wartość osiągana przez minimum 95% próbek danej partii, równoznaczne jest to z 5% przedziałem ufności), oznaczonej na próbkach sześciennych, wynoszącej 25 MPa).
Dla betonów lekkich ta sama norma wprowadza oznaczenie stosowane w
przypadku betonów lekkich symbolem LC../.. (np. LC20/22).
Spotykane są jeszcze oznaczenia betonu zgodne z nieaktualną i
nieobowiązującą normą. Według już nieaktualnej normy, stosowano
oznaczenia – np. beton B 20 – to beton o gwarantowanej wytrzymałości 20 MPa. Norma PN-B-03264:2002 została w 2004r. uzupełniona poprawką,
zgodnie z którą np. beton oznaczony jako B-20 jest odpowiednikiem betonu
klasy C16/20. Używanie historycznych już oznaczeń np. B-20 jest
nieprawidłowe i sprzeczne z obowiązującym stanem prawnym.
Przydatne informacje
Podział betonu
Beton (zwykły) powstaje w wyniku wiązania i stwardnienia mieszanki
betonowej. Mieszanka betonowa to mieszanina spoiwa (cement), kruszywa grubego (żwir), kruszywa drobnego (piasek o frakcjach do 2 mm), wody i ewentualnych dodatków (powyżej 5% w stosunku do masy spoiwa) i domieszek (poniżej 5% w stosunku do masy spoiwa).
Podział betonów
Beton ciężki o ciężarze objętościowym większym niż 2 600 kg/m3,
wykonywany z zastosowaniem specjalnych kruszyw (np. barytowych),
stosowany jako osłony biologiczne dla osłabienia promieniowania
jonizującego.
Beton zwykły o ciężarze objętościowym od 2 200 do 2 600 kg/m3,
wykonywany z zastosowaniem kruszyw naturalnych i łamanych (piasek + żwir lub piasek + np. kamień bazaltowy), stosowany do wykonywania elementów konstrukcyjnych betonowych i żelbetowych, o ciężarze objętościowym od 1 800 do 2 200 kg/m3, wykonywany z zastosowaniem kruszyw porowatych (np. keramzyt) – do wykonywania elementów o podwyższonej izolacyjności cieplnej np. ścian osłonowych, pustaków ściennych i stropowych.
Beton lekki o ciężarze objętościowym do 1 800 kg/m3, wykonywany z
zastosowaniem lekkich kruszyw oraz betony komórkowe.
Betony komórkowe wytwarza się z cementu, piaski, wody i środka
pianotwórczego. Betony lekkie stosuje się do wykonywania elementów
ściennych i stropowych średniowymiarowych (płyty ścienne i stropowe), i
drobnowymiarowych (np. bloczki ścienne, prefabrykowane nadproża).
Ponadto do betonów należą:
Beton polimerowy – zamiast spoiwa cementowego zawiera polimery;
Beton cementowo-polimerowe – zawiera spoiwa cementowe z dodatkiem
polimerów, stosowany w sytuacjach, gdy konieczne jest uzyskanie w
krótkim czasie betonu o wysokiej wytrzymałości i niskiej kurczliwości
podczas wiązania.
Fibrobeton – oprócz kruszyw naturalnych zawiera włókna stalowe, szklane
lub syntetyczne, stosowane jako beton do wykonywania np. posadzek
przemysłowych.
Żużlobeton – z dodatkiem rozdrobnionego żużlu do kruszywa.
Asfaltobeton – bez cementu i wody, zawiera asfalt, mączkę mineralną,
Piasek, grysy kamienne i żwir – stosowany do wykonywania nawierzchni
drogowych.
Nasza lokalizacja
Dozowanie i mieszanie składników betonu
Dozowanie składników może odbywać się objętościowo, wagowo oraz w sposób wagowo-objętościowy.
Najlepszym rozwiązaniem jest metoda wagowa, zapewniająca wysoką precyzję dozowania składników. Mieszanie składników betonu ma na celu uzyskanie maksymalnej jednorodności świeżej mieszanki betonowej. Kruszywo, cement, woda oraz ewentualne dodatki i domieszki muszą stanowić jednolitą masę o równomiernym rozmieszczeniu składników. Czas mieszania uzależniony jest od konsystencji mieszanki, jednak nie może być krótszy niż 1 min. Kolejność wprowadzania składników może być różna, jednak nigdy cement nie może być wprowadzany jako pierwszy, ze względu na możliwość przyklejenia się do wilgotnych ścian urządzenia mieszającego.
Pielęgnacja betonu
W początkowym okresie wiązania, beton narażony jest na utratę znacznych
ilości wody. Naturalnymi czynnikami powodującymi utratę wilgoci przez
beton jest wchłanianie wody przez deskowanie oraz jej odparowanie w
wyniku działania wiatru i temperatury. Dlatego najważniejszym zabiegiem
pielęgnacyjnym świeżego betonu jest zapewnienie mu odpowiedniej
wilgotności. Sprowadza się to do polewania powierzchni betonu wodą,
szczególnie latem, gdyż jest gorąco. Warto pamiętać, że nawet dobrze
wykonany beton nie osiągnie wymaganej wytrzymałości, jeśli będzie zbyt
szybko wysychał. Równie istotna jest ochrona betonu przed działaniem
promieni słonecznych, deszczu, a także zbyt wysokiej lub zbyt niskiej
temperatury powietrza. Dobrze zabezpieczają go przed tymi czynnikami
folie lub maty słomiane. Świeży beton trzeba też chronić przed
uszkodzeniami mechanicznymi. Czas po którym można zdemontować
deskowanie, jest zależny od klasy betonu i temperatury otoczenia.
Układanie i zagęszczanie betonu
Zachowanie jednorodności mieszanki betonowej w trakcie układania jest
podstawowym warunkiem uzyskania żądanych parametrów konstrukcji
betonowych. Dlatego aby uniknąć rozwarstwienia betonu w trakcie
betonowania należy pamiętać, że wysokość, z jakiej może być zrzucany
beton, nie powinna przekraczać 2m w przypadku konsystencji
gęstoplastycznej i 50 cm w przypadku konsystencji ciekłej. Ma to
szczególne znaczenie przy układaniu betonu przy pomocy pomp do betonu.
Należy pamiętać także o tym, aby unikać betonowania w czasie opadów
deszczu, w okresie upałów i przy temperaturze powietrza poniżej 5ºC,
ponieważ trudno jest wtedy zapewnić odpowiednie warunki do wiązania
betonu. Po ułożeniu jednej warstwy betonu należy przystąpić do jej zagęszczenia. Ma to na celu spowodowanie, by mieszanka dokładnie wypełniała deskowanie i ściśle otuliła zbrojenie. Beton najczęściej można zagęszczać ręcznie przy pomocy metalowego pręta lub mechanicznie przy użyciu specjalnych wibratorów wgłębnych. Maksymalna grubość warstwy jaką poddajemy zagęszczeniu zależy od rodzaju przyjętej metody zagęszczania, ale nie powinna przekraczać 20 cm przy zagęszczaniu ręcznym oraz 50 cm przy zagęszczaniu mechanicznym. Beton zagęszczamy do momentu wyrównania jego powierzchni i pojawienia się na niej zaczynu cementowego. Gdy beton dokładnie wypełni deskowanie, zaczyn cementowy pojawi się też w nieszczelnościach pomiędzy deskami.